คำผวน ครู

ครูไม่มีรวย
ครูป่วย
ครูหวังรวย
ครูห้ามหวังรวย
ครูเล่นเห็นดี
ครูถ้วย
ครูสั้นจ๋วย
ครูทะนวย
ครูหัวทะนวย
ครูคารวย
ครูคิดลึก
ครูเล่นลาน

ครูแทงหวย
หวยไม่ดีกับครู

“เป็นครูไม่มีรวยด้วยจนยาก
ยอมลําบากบางครั้งอยู่แบบครูป่วย
ถือคติไม่เป็นดังครูหวังรวย
แต่บางครั้งแอบเล่นหวยด้วยมีคีย์

ครูคิดลึกศึกษาหาความรู้
กลับเป็นครูห่วยจนคนเมินหนี
เรียนจนจบด้วยหวังหันมั่งมี
เกียรติศักดิ์ศรีครูถ้วยด้วยรางวัล

การกีฬาครูเล่นเห็นดีอยู่
ครูเล่นลู่ครูเล่นลานด้วยการหมั่น
นาฏศิลป์ครูต้องรําทําท่ากัน
ไม่ห่างหันการดีศักดิ์ศรีครู”

บทประพันธ์ รวี วรวิสุทธิ์